In je eentje kom je er niet uit

“Ik ben zo blij dat ik hulp heb gevraagd”, vertelt Marja. “In je eentje kom je er gewoon niet uit.” Met een leefgeld van 150 euro per week was het nog steeds geen vetpot voor haar gezin met zes thuiswonende kinderen. Maar er was weer overzicht en rust in het gezin nadat zij hulp kreeg van maatje Henk.

In de week voor kerst vertrouwde Marja de pastoor van haar kerk toe dat ze echt niet meer wist hoe ze haar gezin te eten kon geven. “Wat er daarna gebeurde is ongelooflijk”, vertelt ze. “Binnen een paar dagen stonden er volle boodschappenkarren voor de deur. We kregen ondersteuning van het hulpfonds en men vroeg of ik ondersteuning wilde van een SchuldHulpMaatje.”

“Henk gaf mij weer zelfvertrouwen.”

Een keer per maand schoof zij met Henk aan tafel om de betalingsoverzichten door te nemen. Een keer per week gebeurde hetzelfde met de post. Het was fijn voor Marja dat ze met hem ook andere zaken kon bespreken. Marja heeft een samengesteld gezin en dat zorgt voor complexe situaties.

Maatje Henk pakte het drastisch aan. “De eerste stap was een kasboek”, legt hij uit. “Dat gaf overzicht over de uitgaven. De tweede stap was een logboek waarin zij alle contacten en afspraken met hulpverleners vastlegt. Die lopen hier in en uit. Marja heeft een complex gezin. En de derde stap was het in kaart brengen van de schulden. Sommigen waren beslist niet terecht. Daar zijn we lang mee bezig geweest.”

Stap voor stap

De schuld waar Marja en haar man mee worstelden kwam onverwachts. “We hadden schuldsanering achter de rug. Na afloop bleken er toch nog opeisbare schulden te zijn. Wij wisten niet dat die van de overheid open blijven staan. Door incassokosten en procedures liep de schuld van € 4000 binnen een jaar op naar € 16.000.” Ze zaten knel, je komt niet voor een tweede keer in aanmerking voor schuldsanering.

Van Henk heeft Marja nu geleerd hoe ze betalingsregelingen kan treffen met haar schuldeisers. Ze maakte een lijst met de termijnen en aflossingsbedragen. “Het was fantastisch als ik er weer een paar kon schrappen”, vertelt Marja trots. Haar zelfvertrouwen is met sprongen vooruit gegaan. “Ik besef goed dat ik zelf gedeeltelijk verantwoordelijk was voor de problemen. Daarom wilde ik ze ook oplossen. Maar mijn verleden achtervolgde mij steeds.

Ik ben een periode verslaafd geweest en belandde ervoor in de gevangenis. Toen men mijn zes weken oude baby afnam besloot ik af te kicken. Dat is gelukt. Maar instanties wantrouwen mij nog steeds. Henk veroordeelde mij nooit. Hij heeft mij als een vader geholpen en liet merken dat hij in mij geloofde. Dat gaf mij moed om door te zetten. Ze straalt. “En dankzij zijn bemiddeling heb ik zelfs weer werk gevonden. Ik ben hem ontzettend dankbaar. Inmiddels zijn wij verhuisd naar een andere woonplaats. We wonen lekker buiten, maar betalen ook minder huur. Dat is mooi meegenomen. Maar Henk vergeet ik nooit. Ik heb nog steeds veel aan de dingen die hij me heeft geleerd.”